GESCHIEDENIS BBC WAASLAND

"Het Vrije Waasland" van 27 oktober 1956 maakte melding van de stichting van een basketbalclub in Sint-Niklaas. De eigenlijke stichtingsdatum zou 18 oktober 1956 zijn geweest en de toenmalige stichters kwamen bijeen in de scoutsblokhut "Were Di" aan de Azalealaan.
De grote initiatiefnemer van dit project was E.H. Borremans, Sporta proost, die in het Sint-Jozef-Klein-Seminarie in de Collegestraat van Sint-Niklaas les gaf.

Het bestuur dat aan de wieg van de basketbalclub stond moest niet lang zoeken naar een benaming van de ploeg. Het werd "Were Di" en de spelers sloten aan via het College en via de scoutsgroep Don Bosco die gevestigd was in dezelfde blokhut.

In het seizoen 1957-1958 sloot Were Di aan bij de KBBB en het lidgeld van de leden bedroeg in die tij 60 F. Meteen werd de tweede steen gelegd voor de verdere uitbouw van de sportvereniging.
Verplaatsingen werden in die tijd nog per fiets gedaan (Temse, Zele, Hamme of Dendermonde) en moest de ploeg naar verre oorden dan werd een kleine bestelwagen gebruikt waarin men gewone houten banken plaatste.
Het terrein van de club was gelegen in de Priesteragiewijk (daar waar nu sporthal De Witte Molen staat) maar snel verhuisde Were Di naar de koer van "Ons Huis" in de Schoolstraat te Sint-Niklaas. Daar werd een supporterskring opgebouwd en in het seizoen 1959-1960 speelden wij zelfs voor de eerste maal kampioen.

Toch kreeg de club met heel wat tegenslagen af te rekenen. Eerst en vooral werd Were Di beschouwd als het kleine broertje van Sint-Niklase (destijds spelend op het Elisabethplein) en ook het nu verdwenen Hermes keek neerbuigend op de ploeg van E.H. Borremans neer.
Het werd dus een concurrentieslag tussen de drie clubs en Were Di moest aan de lijve ondervinden dat het bestaan enkel kon afhangen van een hechte vriendenkring. Het werd een stijgen en dalen tussen eerste en tweede provinciale met ups en downs en toch kon Were Di bogen op iets unieks.

Er werd op Paaszondag een basketbaltornooi opgestart in 1959 dat elk jaar grotere uitstraling kreeg. Niemand kon de ploeg van Tereken dat nadoen. Dat duurde meer dan 25 jaar en heel wat basketreuzen verschenen op het "Were Di Paastoernooi". Wij citeren hier Tony Van Den Bossche (1979 en 1982), huidig coach van de nationale ploeg, Kamiel Dierickx en Willy Steveniers (1982), Theo Hillen en Hector Vermeersch (1979), Jan Van Hoeyweghen (1975) en Mark Temmerman (1987).

Were Di kreeg als vriendenclub ook een eerste klop van de hamer toen zijn secretaris en duivel-deed-al overleed in 1971. De club moest geherstructureerd worden en na twee jaar overleed ook de beste speler van de club op 27-jarige leeftijd aan een hersenbloeding. Wijlen Leo Raes werd op 8 mei 1971 herdacht met een benefietmatch die gespeeld werd voor 700 toeschouwers in sporthal De Witte Molen. De twee basketbalgroten uit ons land speelden tegen elkaar : Antwerpse (met Jan Van Hoeyweghen, René Aerts, Etienne Geerts, Jef De Koster, Frank Stronczek en Tom Richardson) won tegen het opkomend Racing Mechelen (met Loridon en anderen).

Begin van de jaren 80 waren ook hard voor de club. Oud-international Willy Ivens die zijn carrière afsloot bij het inmiddels tot Waasland omgedoopte Were Di overleed ook plotseling. Onmiddellijk was het clubbestuur er als de kippen bij om voor deze basketbalpionier een Memorial op te starten. Dat duurde 4 jaar en één van de hoogtepunten was wel een "Basketbalhappening" in 1988 waarbij Hellas Gent, Delft (Nederland) en het grote Sunair Oostende van Rudolf Van Moerkerke (met Varner, Samaey en Bayer) naar de Sint-Niklase sporthal afzakten om propaganda voor het basketbal te verzorgen. Ook hier waren geregeld een 700 toeschouwers aanwezig.

In 1987 kwam er dan in de stad Sint-Niklaas een eerste basketbalfusie tot stand. Waasland fusioneerde met Hermes. Dit huwelijk hield slechts drie jaar stand. De verschillen in mentaliteit bleken te groot te zijn. Na de scheiding van tafel en bed ging Waasland zijn eigen gang en kwam "Bell's Café" op de proppen.
Basketbalinsiders weten ondertussen dat "Bell's Café" van de bondslijsten werd geschrapt en dat een nieuwe fusie in de stad leidde tot "Sint-Niklase Condors".

Er leven dus nog twee clubs in Sint-Niklaas en het verschil is ook hier te merken. Waasland dat na het mislukken van de fusie met Hermes vanuit de grondvesten moest herbeginnen heeft zich tot een volwaardige eersteprovincialer opgewerkt. Sint-Niklase Condors heeft zich meer gespecialiseerd in de jeugdwerking.

Waar gaat het basketbal van de stad Sint-Niklaas heen ? Wat is er allemaal mogelijk in een stad van om en bij de 70.000 inwoners ?
Gaat het basketbal dezelfde weg op als het voetbal van Excelsior en SK Sint-Niklase ? Wie zal het initiatief nemen om alle talenten die het basketbal bezit te laten renderen in Sint-Niklaas ?
Wij duimen voor de toekomst

E-mail: [email protected]